Książka „Biopaliwa transportowe w Polsce. Stan aktualny i perspektywy” napisana przez zespół specjalistów z zakresu inżynierii rolniczej, odnawialnych źródeł energii oraz zarządzania, omawia istotne zagadnienia dotyczące biopaliw transportowych w Polsce i na Świecie.
Publikacja jest wynikiem studiów i analiz przeprowadzonych w ramach projektu badawczego numer N N112 101437 „Sektor biopaliw transportowych w Polsce w kontekście nowych uwarunkowań
UE”. Tematyka poruszana w monografii i obejmuje zagadnienia interdyscyplinarne, począwszy od aspektów prawnych w skali kraju i międzynarodowej, ważniejsze definicje, aspekty techniczno-technologiczne produkcji i wykorzystania biopaliw, opis rynku, strategie rozwoju i atrakcyjności poszczególnych sektorów OZE, w szczególności biopaliw transportowych.
Postępująca konsumpcja energii jest wynikiem rozwoju technologii, wzrostu poziomu życia, konsumpcyjnego modelu społeczeństwa XXI wieku. Konieczność stosowania odnawialnych nośników energii jest szansą na częściowe rozwiązanie współczesnych problemów paliwowych w kraju i na Świecie.
Na główne założenia promocji OZE w krajach Unii Europejskiej, wyrażone m.in. w Pakiecie Klimatyczno-Energetycznym, składają się takie czynniki jak: stworzenie warunków prawnych, socjoekonomicznych oraz administracyjnych dla wdrażania wspólnotowego planu działań w dziedzinie OZE a także zachęcanie do inwestycji wspierających wytwarzanie oraz umożliwiających korzystanie z energii odnawialnej w sektorze prywatnym i publicznym.
Polska jest na etapie rosnącego wykorzystania biopaliw transportowych pierwszej generacji (bioetanol i biodiesel) i organizacji prac badawczo-rozwojowych w zakresie kolejnych generacji.
Po 2007 r. coraz większe wykorzystanie biopaliw transportowych w Polsce i nie-których krajach UE jest wymuszane za pomocą wysokich kar, nakładanych na producentów paliw transportowych, w wyniku czego nieobligatoryjne cele wskaźnikowe zawarte w dyrektywie 2003/30/EC są w pełni realizowane.
Wadą polskich biopaliw transportowych jest niska redukcja emisji CO2, w stosunku do wymagań wchodzącej dyrektywy 2009/28/EC, oraz niska skala produkcji i w konsekwencji ograniczona możliwość osiągnięcia tzw. efektu skali. W ostatnich latach ponad 50% biopaliw wykorzystanych w Polsce pochodziło z importu. Biorąc pod uwagę zasoby przyrodnicze kraju, nie powinno być problemów z realizacją celów wskaźnikowych: w roku 2015 (8% energii paliw pochodzących z OZE) i 2020 (10%) oraz zachowania pewnych szans eksportowych.
Początkowo (lata 2006-2008), obserwowana wysoka atrakcyjność sektorów biopaliw transportowych pierwszej generacji jest obecnie najniższa ze wszystkich sektorów OZE. Związane jest to m.in. z odejściem od współfinansowania inwestycji ze środków publicznych.
Biopaliwa transportowe w Polsce. Stan aktualny i perspektywy
Adam Kupczyk, Piotr Borowski, Małgorzata Powałka, Daniel Ruciński
Warszawa 2011
Wydawnictwo: WEMA Wydawnictwo-Poligrafia Sp. z o.o.
ISBN 978-83-933423-1-0
Stron 176
